عبدالله موحد ،زادهی 29 اسفند 1318 در شهرستان بابلسر کشتی گیر بازنشسته کشتی آزاد میان وزن اهل ایران است. وی با 6 مدال طلای جهان و المپیک در جایگاه دوم فهرست مشاهیر کشتی ایران بعد از حمید سوریان و جایگاه یازدهم تالار مشاهیر فیلا برای قهرمانان کشتی آزاد در سده بیستم قرار دارد. 

مجتبی فضلی زاده معلم منضبط و سخت گیر «اردبیلی تبار» که به بابلسر رهسپار شد و در اوایل سال 1300 با خانمی از اهالی بندر انزلی ازدواج نمود. وقتی مقرر گشت همه ی مردم ایران صاحب شناسنامه شوند، مجتبی فضلی زاده بخاطر برخی مسائل سیاسی آن زمان برای آشکار نشدن هویتشان فامیلی شان را از فضلی زاده به موحد اردبیلی تغییر داد .عبدالله به عنوان یکی از اعضای این خانواده در  29 اسفند سال 1318 در بابلسر متولد گردید. پدرایشان جزو مجاهدین جنبش مشروطه در ایران بود و درکنار ستارخان و باقرخان جنگیده بود او وقتی چهار ساله بود پدرش را از دست داد. عبدالله موحد اردبیلی ورزش را در رشته های  ژیمناستیک ،شنا، قایقرانی و والیبال آغاز کرد اما تشویق برادر به حضور در باشگاه کشتی  و سابقه ی ورزشی و بدنی آماده دست به دست هم داد تا در سن 19 سالگی وارد کشتی شود و بواسطه اندام ورزیده و استعداد سرشار خیلی زود توانست پله های ترقی را طی کند و نوید ظهور چهره ای جدید در کشتی ایران و جهان را دهد.

در تاریخ پنجاه و پنج ساله ورزش قهرمانی ایران و در عرصه گیتی، هیچ نام آوری در کشتی موفق به کسب پنج نشان زرین،آن هم بدون وقفه نشده است. آن توفیق را عبدالله موحد با بهره گیری از تمام خصوصیات و امتیازات جمعی، روحی ، فناوری و رزم آوری خود به دست آورده است.این موفقیت بی نظیر، در شرایط زمانی ویژه ای نصیب عبدالله موحد شده است 

عبدالله موحد نخستین بار در سال 1962 با پیروزی مقابل زاربگ بریاشویلی در جریان دیدار دوستانه ایران و شوروی نام خود را بر سر زبان ها انداخت. نابغه کشتی ایران پس از چهارمی در المپیک 1964 توکیو، درخشش خیره کننده ای در میادین جهانی داشت و توانست 6 سال متوالی به 6 مدال طلای جهان و المپیک چنگ بزند و بزرگان کشتی دنیا را مقهور خود سازد.

موحد  نخستین بار در مسابقات جهانی 1965منچستر و در 25 سالگی بر سکوی نخست جهان ایستاد؛ جایی که کشتی آزاد ایران با 3 طلای سیف پور، موحد و مهدی زاده و 2 نقره فرخیان و صنعتکاران، برای دومین بار بر سکوی جهان ایستاد.

موحد در ادامه درخشش خیره کننده خود، در مسابقات جهانی 66 تولیدو و 67 دهلی نو نیز بالاتر از نامدارانی همچون انیو والچف و بریاشویلی مقتدرانه به مدال طلای جهان چنگ زد تا با 3 طلای جهان به عنوان اصلی ترین امید ایران راهی المپیک 1968 مکزیکو سیتی شود. این بار نیز جهان مقابل اعجوبه کشتی آزاد ایران سر تعظیم فرو آورد تا موحد اینبار مدال طلای المپیک را به ویترین افتخاراتش اضافه کند.

عبدالله موحد در سال 1969  در مسابقات جهانی ماردل پلاتای آرژانتین در وزن 68 کیلوگرم به روی تشک رفت و باز هم بالاتر از والچف بر سکوی نخست جهان تکیه زد. 

رقابت های جهانی 1970 در ادمونتون کانادا آخرین صحنه ی  طلای جهان توسط پرافتخارترین آزادکار ایران بود. او اینبار نیز در دیدار فینال اسماعیل یوسینف که جانشین والچف شده بود را از دم تیغ گذراند و برای ششمین و آخرین بار بر بام کشتی جهان ایستاد.

2 مدال طلای بازی های آسیایی 1966 و 1970  به همراه قهرمانی در جام آریامهر و تورنمنت مهم تفلیس گرجستان دیگر افتخاراتی است که اسطوره کشتی آزاد ایران با جنگندگی و شجاعتی منحصر بفرد از خود بر جای گذاشته است تا با وجود گذشت نیم قرن هنوز هم این رکورد دست نخورده باقی بماند!

او در مسابقات جهانی 1971  صوفیه نیز چهارم شد و در المپیک 1972 مونیخ پس از پیروزی مقابل حریف هندی در دومین مبارزه مقابل حریف پانامایی از ناحیه بازوی دست راست به شدت آسیب دید و از مسابقات کنار کشید؛ کنار کشیدنی که حاشیه ای زیادی را برای او به همراه داشت و حتی منجر به صدور حکم ممنوع الخروجی اش از ایران شد!چرا که به او تمت زدند که به عمد برای ایران کشتی نگرفته است .

در سال 1357 مشکل ممنوع الخروج بودن او حل شد و توانست به ایالات متحدهی آمریکا برود. در آن جا تحصیلات خود را ادامه داد. موحد علاوه بر ورزش در تحصیلات نیز مدارج ترقی را طی کرده است و یکی از کشتی گیران تحصیلکرده است که دوره فوق لیسانس را در اواسط دهه 50 میلادی در مدرسه عالی شمیران پشت سرگذاشته و یکی از دانشجویان ممتاز این دوره بوده است و پس از آن دکترای خود را در رشته تربیت بدنی در آمریکا اخذ کرد.موحد پس از محرومیتش برای همیشه با کشتی خداحافظی کرد . نزدیک 4 دهه است که به همراه همسر و دو فرزندش در آمریکا زندگی می کند وبعد از اخراج از دانشگاه و خداحافظی از دنیای ورزش تصمیم گرفت در آمریکا بمانند و بعد از آموزش مکانیکی و کسب نمره ی 99 از 100 در آزمون عملی  به مدت 22 سال به شغل مکانیکی روی آورد .

موحد بسیار علاقه داشت در ایران مربیگری تیم ملی را داشته باشد اما به هر دلیلی در زمان جوانی و ذوق شور عبدالله موحد جلوی آن را گرفتند و زمانی از سوی فدراسیون کشتی از او دعوت به همکاری کردنند که دیگر  ذوق و حوصله ای برای آن نداشت .

در آمریکا با پیشنهاد مبلغ قابل توجه ای از او برای هدایت و مربی گری تیم آمریکا دعوت کردنند اما ایشان این پیشنهاد را رد کردند چرا که ایشان معتقد بودند " چرا باید به عده ای کشتی یاد بدهم که بروند مقابل هموطنانم این فنون را به کار گیرند و آن ها را شکست دهند."

وجه تمایز دیگر او با سایرهم قطارانش علاوه بر تحصیلات آکادمیک، استعداد عجیب در سرودن شعر است. از همان دوران دبیرستان سروده هایش را بر روی کاغذ می آورد اما بدلیل ترس از ساواک فورا کاغذها را پاره می کرد و به سطل زباله می ریخت. هنوز هم با داشتن 80 سال سن مانند جوان ها پر شور و نشاط است و هزاران بیت سروده دارد.

از مردانگی و مروت جهان پهلوان تختی نیز به نیکی یاد می کند و با بیان خاطراتی از او تاکید می کند"به جان پسرم تختی چهره ای سیاسی نبود بلکه روزنامه ها با زیاد نوشتن از تختی او راسیاسی کردند.کسی جرات کشتن تختی را نداشت بلکه او در نهایت به جایی رسید که خودکشی را بهترین کار ممکن دید"

منابع 

سایت کمیته ی ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران _ سایت خبرگزاری ایسنا _ سایت همشهری آنلاین