بانو شرمین نادری نویسنده ، تصویر گر ، روزنامه نگار ، فعال اجتماعی ، مدرس قصه نویسی ، قصه گو و قصه نویس سابق برنامه ی رادیو هفت ،نویسنده ی سابق هفته نامه چلچراغ 

چلچراغ خوان های قدیمی حتما یادداشت هایش را به یاد دارند ، صفحه های " نامه ها " و " عشق و مرگ " و صفحه ی ادبی و معرفی کتابش را .

و همچنین صفحه ی "نوستالژی " که بعد ها باعث چاپ کتاب " قمر در عقرب " او شد. علاوه بر چلچراغ ، شرمین نادری را با کتاب هایی چون " خانجون و کوچه پریون " ، " خانجون و خواب شمرون " ، " رویای تهران " و آثار جدیدتر او مانند " راز " ، " ماه گرفته ها " ، " فدایت شوم " و " ماه شرف " و همینطور قصه گویی های دلنشین می شناسیم . او استاد روایت قصه و نام آشنایی برای کتابخوانان است و البته که مردم سیستان و بلوچستان و خراسان هم آن چهره ی دیگر او را خوب می شناسند ، که شاید ما کمتر دیده باشیم ، آنجا که آستین بالامی زند ، خود وارد قصه می شود و تلاش می کند در سرنوشت شخصیت های قصه تغییر ایجاد کند .

کتاب های نادری بیشتر در حوزه ی تاریخ و ادبیات کهن و قصه های قدیمی و زندگی آدم های روزگار دور است .

کارهای او معمولا در فضای خیال روایت می شوند. مثلا قصه هایی پیرامون جهان پریان که در جاهایی با زندگی امروز گره می خورند.

یکی از هم قطاران سابقش جایی می نویسد : " روح مادربزرگ شیرین در قلم شرمین نادری با شما حرف می زند . به همان گرمی و جذابه ای که ساعت ها ما را کنار مادربزگ آرام نگه می داشت "

او ذاتا قصه گوست و می تواند از یک ماجرای کوچک قصه ای بلند بنویسد ، خودش می گوید : " راستش قصه گویی را مثل موی سیاه و قد کوتاه از اجداد شیرازی ام به ارث برده ام ، تمام خانواده پدری قصه گو و قصه پرداز بوده اند و دستی در سرنوشتن و شاعری داشتند و به لطف آن یکی پدربزرگ هم ، با شعر خیام زبان باز کرده ام و افسانه آذربایجان . در نتیجه قصه گفتن تقدیر من بوده ، با این پیشانی نوشت اصلا به دنیا آمده ام ."  

نادری فارغ التحصیل کارشناسی ارشد تصویر سازی از دانشگاه تهران است و از سال 1380 به عنوان نویسنده و تصویر گر نشریات مختلف به ویژه حوزه ی جوان و نوجوان کارکرده است علاوه بر این  در دو سال اخیر نادری به تجهیز کتابخانه روستای "رمین" ، " پیرسهراب " و " سید بار " چابهار ، روستای " ابتر " ایرانشهر و روستای "ابوسیان " خراسان رضوی کمک های بسیاری کرده و با کمک تعدادی  در این راه قدم برداشته اند که اگر همه کس این چنین مسئولیت پذیر و همچون آنها مردان و زنان عمل بودند دیگر واژگان محروم و محرومیت در این خاک معنایی نداشت .

سیروس سعدوندیان چه زیبا نوشت : " نامش شرمین نادر است . تاریخ تولدش را اما ، فقط خداوند داند و بس .این را به گواه نوشته هایش نه ، که رویاهایش می گویم "

ارسالی از ایمان کاظمی ادمین پیج اینستاگرام  @adam_hesabiha